Gisteren een fijne Clubmot/Intertrack circuitdag gevlagd op Mettet, wederom dolle pret met de Muz in de achtervolging op de zware kanonnen...
Gisteren had men ook de mogelijkheid om een resem BMW's te testrijden, op circuit dus. Dit ging van een braaf F650 singeltje tot de toch wel aardig beestige K1300R...
Ik nam van de gelegenheid gebruik om 3 voor mij onbekende motoren te testrijden:
BMW F800R
BMW K1300R
BMW R1200RT
Je mag drie maal raden welke moto de leukste is op circuit...
nope.
nope.
F800R: leuk motootje, zeer aangename zithouding, stuurt vrij aardig, redelijk goede remmen (spijtig genoeg te bruusk en te vroeg ABS), maar veel te slappe vering voor mijn gevoel, en ook een slecht zadel voor buitenboordstijl. Het 800cc parallel motorblokje vind ik heel tof, goed bruikbaar vermogen, goede gasrespons, leuke eindsprint, welliswaar geen beest, maar wat mij betreft rap genoeg.
K1300R: een dikke koe tussen de benen, zithouding vergelijkbaar met f800r. Stuurt nog lichtvoetiger dan de F800R in de korte combinaties, doch strakker ook, en stabieler, alleen voor mij moeilijk om in de rappe links-rechts combinatie over te gooien...zwaar werk! Goed zadel voor buitenboordstijl, ik paste goed op deze moto ondanks het feit dat die dikke 4-pitters veel te breed is. Het motorblok dan: veel van verwacht, maar weinig onder de indruk, waarschijnlijk omdat ie begrenst was. Het gaat wel vooruit, maar je armen worden zeker en vast niet uit de kom getrokken. Wel lekker koppel overal. Ook hier weer vrij goede remmen, maar veel te bruusk en te vroeg ABS...op circuit echt een minpunt. Bij het hobbeltje in de remzone op het rechte stuk voel je de ABS echt ingrijpen.
Op beide motos na 1 rondje ofzo al redelijk op tempo, en kneedown na enkele bochten...wat veel wil zeggen over hoe makkelijk deze moto's sturen en aanvoelen. ( en niks wil zeggen over mijn magere stuurkunsten )
De revelatie van de dag evenwel was van een ander caliber...
De moederkloek, de opperkoe, de olietanker, de achtienwieler, de Antonov, de Afrikaanse Olifant, de kolos van Rhodos, de MacD-verslaafde vetzak, de Blauwe vinvis, 'het maatje meer'...enfin, ge zult wel begrijpen dat ik over de R1200RT heb, de toerbuffel bij uitstek...3,5 ton volgetankt weegt ie, een wielbasis van 7 lichtjaren, en massacentralisatie bestond in 2005 duidelijk nog niet...
Dit ding van zijn pikkel halen vergt net ietsje meer kracht dan de gemiddelde SV650, en je bent zeer goed bewust van de gigantische bulk die je mee moet zeulen...de motor reageert traag op het gas, zeer lui in lage toeren, doch vanaf je de 10 per uur passeert verandert iets aan deze moto. Hij stuurt zeer licht, en je voelt je metteen thuis. De eerste maal dat ik de rem aanraakte kreeg ik direct een gigantische hoop vertrouwen: dit ding remt zalig!
Na 3 bochten ben je dus op je gemak met deze kolos, en na 5 bochten gaat het gas er al vol op...de karaktervolle 1200 boxertwin is echt een zalig blok dat een heel brede koppelcurve heeft, en er zelfs redelijk flink vandoor gaat in de hogere toeren, zelfs met bijna een half ton aan gewicht. De versnellingsbak werkt agrarisch bij lage toeren (KLAK KLAK) maar op hoge toeren roer je door de boter zonder koppeling....klik 3 klik 4 klik 5 yeehaawww we gaan boven de 200.
Ik passeer de eerste maal voorbij start-finish en ik denk bij mezelf...okee, dit ding gaat lekker, ik kan nu ofwel de radio opzetten, ofwel echt het gas erop gooien...ik koos voor het tweede. Plots vlieg ik zowat iedereen en alles op de baan voorbij, en ben ik links en rechts aan het kneedownen met deze ketel!! Ik zat luidop te lachen in mijn helm toen ik een 5-tal race-replica's uitremde in de eerste bocht, met een piepend achterwiel dat bij het terugschakelen telkens blokkeerde door de zware motorrem. Backin' her in!
Eigenlijk ging het bijna loeihard naar mijn normen, maar de R1200RT brengt je zo op je gemak dat het nooit echt te rap aanvoelt...ik heb nooit het gevoel gehad dat ik de limiet aan het opzoeken was, doch ik verwachtte wel continu het geschraap van de cylinderkoppen op het asfalt...maar het gebeurde nooit. Misschien door mijn belachelijke buitenboordstijl (Inge, heb je foto's??? ) , misschien door een goede vering van de RT?
In de corkscrew voel je wel dat het chassis in 2 plooit en soms reageert het lichtvoetige sturen iets te enthousiast op de input en knal je bijna over de moto. In de rappe linker onderaan het circuit heb je wel erg veel onderstuur en het is zowat onmogelijk om de apex daar te raken...vol op het gas wordt het dan zelfs een beetje gevaarlijk omdat je keihard richting buitenkant uitwaaiert aan een dikke 150 per uur...lacheeeuuuh!!!
De remmen zijn evenwel het hoogtepunt...echt fenomenaal. Fantastische feel, en ongelooflijk veel macht zonder hard te moeten knijpen. De voorvering geeft ook veel vertrouwen bij het inremmen.
Het is echt jaren geleden dat ik nog zo een lol gehad heb op 2 wielen...de eerste maal op circuit met de Mz was zeker even leuk, maar de verwondering en het hilarische feit dat je met een logge RT zo hard kan gaan maakt het echt helemaal een hoogtepunt in de 13j ofzo dat ik nu met de motor rijd...
Nu begrijp ik ook waarom ik op jonge zotte leeftijd met een volledig gekitte SV650S helemaal zoek ben gereden in de Alpen door een ouwe knar met duo op een goldwing...vanaf nu oneindig veel respect voor de toerbuffels!!!!
met onmetelijk veel dank aan de vriendelijke mannen van de BMW verhuurdienst
jan
PS de Muz deed wederom voortreffelijk dienst :)
